มีสิงโตตัวหนึ่งคำรามในเวลาออกล่าเหยื่อ สัตว์ต่างๆ ที่ผ่านก็พลอยได้ยินและก็หวาดกลัวเเละรู้ว่าเป็นเสียงสิงโต จึงออกตัววิ่งหนีกันเป็นพัลวัลกันไปได้ก่อนที่จะกลายเป็นอาหารสิงโต

สิงโตจึงได้ทำอุบายไปตีสนิทกับลาเเล้วชวนลาออกไปล่าเหยื่อกับตนลาได้ยินดังนั้นก็ดีใจเป็นยิ่งนักที่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้าป่าจึงทำตามที่สิงโตบอกทุกสิ่งอัน

โดยลาเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในพงไม้ พอมีสัตว์ต่างๆ ผ่านมาลาก็จะร้องสุดเสียง พวกสัตว์ต่างๆไม่เคยได้ยินเสียงของลา จึงพากันวิ่งไปอีกทางซึ่งสิงโตคอยดักซุ่มอยู่แล้ว

ในวันนั้นสิงโตจึงได้กินอย่าอิ่มหนำสำราญ

ลาก็คุยโอ่อย่างภูมิใจว่าที่สิงโตได้กินอิ่มได้ก็เพราะเสียงอันน่ากลัวของตน สิงโตก็ได้เเต่ยกยอปอปั้นลาทั้งๆ ที่รู้ว่าสัตว์ต่างๆ นั้นออกวิ่งหนี เพราะตกใจในเสียงที่ประหลาดๆ ของลาต่างหาก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

คนโง่ย่อมตกเป็นเครื่องมือของคนฉลาด