ในขณะที่ม้ากำลังกินน้ำอยู่ที่ลำธารเเห่งหนึ่ง หมูป่าก็เดินลุยลงไปในลำธารทำให้น้ำนั้นขุ่นกินไม่ได้

ม้าโมโหเป็นยิ่งนักจึงต่อว่าหมูป่าว่าลงมาย่ำน้ำทำไม

“ก็ฉันหิวน้ำเหมือนกันนี่นา”

หมูป่าตอบออกไปอย่างซื่อๆ เเต่ม้าตัวนั้นยังคงโกรธเเค้นหมูป่าไม่หาย จึง ต่อว่าต่อขานหมูป่าไม่เลิกรา ในขณะเดียวกันหมูป่าก็ไม่ยอมโต้เถียงกลับไปอย่างไม่ลดละ

ม้าจึงไปหานายพรานคนหนึ่ง เเละขอให้นายพรานฆ่าหมูป่าเสีย

นายพรานจึงเอาบังเหียนใส่ปากเเล้วขึ้นนั่งบนหลังม้าควบไปยังลำธารนั้น เเล้วก็พุ่งหอกใส่หมูป่า

เมื่อเสร็จธุระเเล้วนายพรานก็บังคับให้ม้าคอยรับใช้ตน เพราะนายพรานชอบการล่าสัตว์บนหลังม้านั้นเองเพราะสะดวกสบายดี เเละม้าก็มิอาจที่จะปฏิเสธได้เพราะตนถูกล่ามปากด้วยบังเหียนไว้เเล้ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รุ้ว่า

ถ้าไม่ผูก พยาบาทชีวิตก็จะสุขสงบ